1 жасқа жетпей:

Әкесі (Ә): Қандай сұлу! Мынау құрттай нәрсе қызым екеніне сене алмай тұрмын! Көздері де маған ұқсайды!

Қызы (Қ): Көздерін алмай қарап тұрған кісі әкем болса керек!

5 жасында:

Ә: Алтыным, арайлым менің, сұлу қызым, айта ғой, папаң бүгін не әкелсін?

Қ: Папамды өте жақсы көремін! Ол да тек мені жақсы көрсін, үнемі қасымда болсын!

10 жасында:

Ә: Еркелеген мінезі кімге тартқан екен?

Қ: Әкетайым сағыз-кәмпит алуға ақша қосып берер ме екен?

15 жасында: 

Ә: Қалай тез бойжетті! Үйге де кеш қайтатын болды. Онымен қатал сөйлесуім керек.

Қ: Әкемнің артық қамқорлығынан демім тарылады. «Мынаны істе, мынаны істеме» дегенінен шаршадым! Еркін өмірге қашан жетер екем?

20 жасында:

Ә: Айтқанды мүлдем тыңдамайтын болды. Уақыт бізді алшақтатып барады. Отырып сырласпағалы да қай заман.

Қ: Менің бір ауыз сөзімді көтере алмайды, мені еш түсінбейді. Тұрмысқа шығып, жеке отбасын құруым керек. Әлі күнге дейін кішкентай балаға теңегенінен жалықтым!

25 жасында:

Ә: Бір күні осылай боларын біліп едім. Міне, қызымды ұзатып жатырмыз. Бұрынғыдай жақын да болмай кеттік. Енді бөлек отбасы құрып, тіптен алыстап кетеді...

Қ: Тұрмысқа шығып, үйден кететініме сене алмай, қимай тұрғанын білемін.

30 жасында:

Ә: Өте сирек көрісеміз. Немерелерімді де сағынамын. Бізден гөрі достарына көп уақыт бөледі.

Қ: Әкеме бармағалы көп болды! Телефон соққанымда дауысы мұңды көрінді қайтадан. Алдымыздағы демалыс күндері кішкентай сыйлықтар алып үйге соғып кетсем жақсы болар еді...

40 жасында:

Ә: Қызым менің білімімді жеткіліксіз көреді. Ескірген заманның адамымын ол үшін. Дегенмен кішкентайында барлық үй тапсырмаларын менімен жасайтын. Түсінбегендерін мен түсіндіретінмін. Енді көмегімді керек етпейді.

Қ: Әкем күннен-күнге кішкентай бала тәрізді болып бара жатыр. Әрнәрсеге тоңқылдап, бұрқылдайды. Соңғы уақыт денсаулығы да нашарлап кеткендей. Аман болса болғаны.

45 жасында:

Ә: Қызымның бақытты екенін көру мен үшін ең үлкен бақыт! Өмірдегі мақтаныш пен абыройым – қызым!

Қ: Әкемнің денсаулығы қатты уайымдатады. Оны жоғалтып алудан қорқамын. Дәрілерін де уақытында ішпейді. Өмірін ұзақ ете гөрсін...

50 жасында:

Ә: Екі дүниенің бақытын тілеймін саған, қызым!

Қ: Әке, әкетай! Сені қатты сағынамын! Енді кім маған ақыл айтып, кім көмектеседі? Әкешім, сенсіз қалай өмір сүремін!?

55 жасында:

Қ: Сен кеткелі сені одан әрі жақсы түсінетін болдым, әкешім! Сені түсінбей көп ренжіткенімді білемін. Түсінбей қалған әрбір күнім үшін кешірім сұраймын! Қадіріңді білмегеніме қатты өкінемін!