Таңғы уақыт. Жеті. Ұйқыдан асығып тұратын,

Ұйпа-тұйпа шаш мазасын қашырып тұратын.

Жуынатын бөлме. Ас үй бар. Төсек жинай сап,

Айна алдында...жүзінен нұры шашылып тұратын,

Аңсайсыз әлі сол қызды.

Жүрекке түскен уайымның бәр-бәрі індет тек,

Кофемен маңдай қыртысын аз-маз жөндеп боп.

Шүкірін айтып, жалма-жан көшеге шығатын,

Ертеңгі күнін ақыл мен арға міндеттеп,

Іздейсіз әлі сол қызды.

Ұйқысы қанбай, жаятын керіліп қанатын,

Хош иіс әтірін жұмысқа себініп баратын.

Жаңбырдың асты...суланып қозы көздері,

Жаңбырмен қоса көз жасы төгіліп қалатын,

Күтесіз әлі сол қызды.

Қол қусырсам, қу жүйкем жіңішкеред(і) деп,

Мен болмасам, бұл істі кім істемек деп.

Автобус күтетін таңда, аптығып жетіп,

Жұмысына жәйменен кіріскен ептеп,

Сүйерсіз әлі сол қызды.