Асқар тауын, дархан дала, айдынын

аялаған баспасын деп қайғы-мұң.

Бабалардың найзасында ойнаған

азат күні қазағымның – айбыным.

Кеңдігімен танылған –

байтақ жерім бұл менің.

Ерлігімен танылған –

қазақ елім бұл менің.

Алтын күнге қанат қақты қыраным,

Бостандықты аңсап келді пырағым.

Желтоқсанның ызғарында шыңдалған

қазағымның қайсарлығы – тұмарым.

Отаны мен отауының ақ таңы,

бақыт шағы – арайланып атқаны.

Асқақтаған Астананың ажары –

қазағымның армандаған мақтаны.