Күңгірт тартты құбылып күнім арда,

Жыр ойнайды жасындай жылы қанда.

Аруағы асып Алаштың кете барған

Ай астынан көк бөрі ұлығанда.

Ай астында көк бөрі... ұлығанда

Айбар бітіп Алашта тірі жанға.

Көшпелі елдің көгінен Тәңір шығып

Ғасыр көшіп, жылжыған ғұмыры алға.

Түркі елінің қалған ғой түнде кегі,

Тәңірісіне табынып күн көреді.

Шер-шеменін бөрі боп соған шағып

Жүрегінің жазылған жырмен емі.

Тәңірге Алаш, табынған айға бөрі,

Тірлігінің тектілік айғағы еді.

Бөрі айбарын қалдырып бағзы күнге

Түлкі болған түркінің қайран елі.

Қайран елі түркінің! Бөрі айбары

Көкіректен өшсін бе оңай бәрі?!

Түнбаласы түртпектеп мені оятқан

Алтай шыңы, орманы, тоғайлары...

Зұлмат дәуір зәһәрлі зәрін үйді,

Қайдан табам байырғы соны күйді.

Тозып біткен түркінің рухын жоқтап

Әлсін-әлсін Алтайда бөрі ұлиды ...

...Бөрі ұлиды ...