Дегбірім қалмай,

Дертіме дәру іздегем.

Дірдек қаққалы

Жүрекке орнап Күзгі Өлең.

Дем берші, күнім,

Жылуың жанды жұбатсын, -

Үміттерімді үзбеген.

Көзіңмен сүйіп,

Сезіммен тұйық мұңыма ен,

« Сен бе? » деп елтіп,

Қошқылтым түнге үңілем.

Сағыншы, жаным,

Кірпіктен кірбің жоғалсын,

Сағыншы мені шынымен...

Елең еткізген,

Ғашықпын саған, бүрмелі өң,

Сезермісің сен

Мендегі халді дүрбелең?!

Сүйші, періштем,

Сезімің сұлу сүйесін,

«Өзің» деп өмір сүрген ол...

Шөліркетеді –

Перизат сезім, елес Мұң,

Лүпіл-ғұмырда

Өзіңдей болар жоқ ешкім.

Ұмытшы! ... бәлкім,

Дертіме дауа болар – сол.

Ал, мен...

Ұмыта алар емеспін!

..Кешір.