Болмайды сұлу қылықты жаман қатын,

Білмейді оқытсаң да сөздің салтын.

Ілмелеп, салған жерден кекесіндеп,

Қылады ұрыс-жанжал сөздің артын.

Кетеді таң атқан соң өсек бағып,

Қонаққа тамақ бер деп ептеп айтса,

Жүреді теріс қарап жылмың қағып.

Кісіге күле сөйлеп, келмес жанап,

Былшылдар ел көзінше байын талап.

Таусылды қант пен мейіз, ет пен шай деп,

Қонағын қыстай келген бәрін санап.

Сыпырмас үйдің ішін, киіз қағып,

Еш уақыт шаруа қылмас отын жағып.

Тазалық үй ішінде болмаған соң,

Бойыңда қадір-баға қалар нағып.

Орамал жерде жатыр кірі батпан,

Салдырап аяқ-табақ қирап жатқан.

Сүтін ішіп, шелегін ит жаласа,

«Кет!» деп еш айтпайды құдай атқан.