Есен-аман жүрмісің, Ләйлім шырақ?

Жаңа таптым аулыңды көптен сұрап.

Жел тимесе жан тимес деп жүргенде,

Қол ұстасып жатпенен кеттің жырақ.

Аққу едің таранған айдындағы,

Ұштың ұзап қанатың жайдың-дағы.

Көлеңкеңді көрсетпей кете бардың,

Қол алысқан сертіңнен тайдың-дағы.

Осылай ма еді, ей, қалқа,айтқан сертің,

Жүрегімді жандырды ғашық дертің!

Мұнша неге сен мені әуреледің,

Болмаған соң әуелде баста еркің?!