Ләнет бұлты шатырлап,

Жай түсіп неге қатпаймын?

Жер жарылып сатырлап,

Түбіне неге батпаймын:

Ит, құсқа бас игізген,

Көкейімді күйгізген,

Дүниеден ләззат таппаймын.

Көрмегенді көріп бас,

Заһар болып ішкен ас.

Қапаланған көңілден,

Төгіле-төгіле қанды жас.

Дүние бәрі у екен,

Мені алдайтын қу екен.

Өткізген өмірім бұл күнгі,

Пайдасыз қызу ду екен.

Білімсіз талант тас екен,

Өмірің үшін қас екен.

Далақтап шапқан бай ұлы

Тоқтаса, көзі жас екен.

1914