Ұсынылған жоқ бізге де төр бірден, 

Көп тірлікке өзімді өзім көндіргем. 

Ойыл — мынау, 

Қиыл — анау, содан соң... 

Алматыны көргім келді, көрдім мен.   

Ерте солып біздің жақта бүлдірген, 

Бөлісуге жарамады құрбыммен. 

Бақша — шағын, көше — шолақ, әрине, 

Алматыда жүргім келді, жүрдім мен.   

Қызыл-жасыл гүлге толып кетті іргем, 

Көп таныстым ылғи жаңа тек-түрмен. 

Күндер болды көкірекке леп кірген, 

Түндер болды аздап азап шектірген, 

Шуақ анау, көз жасымды кептірген. 

Мен — Ақтөбе өлкесінің өзені, 

Алматыдан кеткім келді, кеттім мен.   

Алматыңыз сол еді,

Енді, міне, ертіп келіп көнені, 

Аспан неге мазалайды, о, мені, 

Бұлттар неге ұсақ тамшы төгеді, 

Жұлдыз неге бірте-бірте сөнеді? 

Бір сынық мұң түрткілейді, төнеді, 

Мен білмеймін, не сұрайды ол менен? 

...Ай, жөн еді Алматыны көрмеген, 

Алматыға бармағаным жөн еді.