Айттым сәлем Мақпалға шын зерек деп,

Өзгеден, топтан затың бөлек деп.

Көйлекті көк атылас серпе тастап,

Алдымнан Мақпал шықса: “Сіз керек,” – деп.

Мақпал-ау, Мақпал,

Мақпал-ау, Мақпал.

Үкілі қоңыр ала үйрек секілдім-ау,

Бір хабар алмаған соң өкіндім-ау!

Мақпалдан қайттым бір күн кербалақпен,

Асынып садағымды қорамсақпен.

Көрсем де құралайды атқаным жоқ,

Ұқсаттым Мақпалжанға шын жүректен.