Әй, Бозым,

Әйәй Бозым,

Бозым, Бозым!

Ілескен соңымдағы жалғыз қозым.

Жаныма жаз боп енген жарығым ең,

Жалғаннан бақ таппаспын жалғыз өзім.

Әй, Бозым,

Әйәй Бозым,

Жарығым-ай!

Тұратын шамшырағым жанып ұдай.

Түн болсын,

Түнек болсын іздей қалсам,

Жанымнан табылатын анығым-ай!

Әй, Бозым,

Әйәй Бозым,

Сыңарым сен!

Шырқалған сағыныштан шын әнім сен.

Тұнығым,

Мөлдірімсің мөлтілдеген,

Шөлдесем шөл қандырған бұлағым сен.

Әй, Бозым,

Әйәй Бозым,

Бауырым-ай!

Жалғанның жал сипатпас ауырын-ай...

Өтер-кетер дүниеде келіп-кетіп,

Жүрсең деймін жанымнан табылып-ай!

Әй, Бозым,

Әйәй Бозым,

Атың озсын!

Жақын – жау, заман болған жаты – досы.

Өңір суық болса да, көңіл суып

«кетпесін», – деп қалдырған хатым осы.