Ерте ғасырларда безгекпен ауырған адамның жалғыз емі – қанын азайту деп саналған.  Себебі қалтырау, дірілдеу қанның көбейіп кетуінен деген түсінік болған. Яғни ауырып жатқан науқастың тамырын кесіп, қанын төгіп тастаған. Сол заманда тіпті шаштаразға келген клиентке ақысыз қанын алып беретін қызмет түрі де болған.  Әрине, бұдан сырқаттың жағдайы жақсара қоймаған.